niedziela, 17 listopada 2013

coś tam jednak dłubię - komin i czapka




Inspiracja: swetrydoroty
Wełna z odzysku.

To był kiedyś piękny, ciepły sweter robiony maszynowo.
Niestety podczas prucia okazało się, że część elementów była cięta, więc udało mi się uratować chyba tylko połowę wełny. Uprałam, skręciłam 4 nitki i przerobiłam na drutach nr 8.

Łączenia pochowałam i jestem bardzo zadowolona, że dałam tej włóczce drugie życie,
mam nadzieję, że ona też ;)

niedziela, 30 czerwca 2013

spódnica z resztek

Gdy zobaczyłam piekną spodnicę, z bardzo pięknej wełny, u Doroty wpadłam na pomysł jak pozbyć się wreszcie kilkunastu kłębuszków malabrigo w różnych odcieniach oraz resztek trzech kolorów Alpaki Dropsa. 


 Kolory łączyłam dość nieregularnie, raczej kierując się efektem wizualnym niż liczbą oczek. Paski są różnej grubości i takie mi sie podobają.
 Zaczynając od dołu ujmowałam co kilka cm po jednym oczku z każdego boku mniej wiecej do wysokości bioder, potem szłam juz równo.
 W pasie zrobiłam podwójną plisę, w środku jest szersza gumka i to wszystko.


 Z jednej strony trochę widać przechodzenie kolorów ale nie wydaje mi sie to dużą wadą.



Jedynym zmartwieniem jest to, że kłębków jeszcze mi zostało więc chyba będę musiała zrobić górę :)

Raczej powinna być w pionowe paski, więc myślę o czymś robionym w poprzek. 

sobota, 22 czerwca 2013

patchwork - paczworczek ;)

Ćwiczę dalej.
Tym razem jest to mała kołderka. Materiały z odzysku - fragment starej sukienki i męskiej koszuli. Znowu motyw serduszek, nie dlatego żebym była jakoś specjalnie w nastroju :), ale wzór wg mnie dość łatwy do pikowania maszynowo i już przeze mnie oswojony.

Mam już podstawowe akcesoria (matę, nóż etc.), więc krojenie równych kwadratów poszło mi jak z płatka.



Po zszyciu kwadratów, połączeniu z ociepliną i spodnią warstwą, przepikowałam krateczkę w serca starym sposobem przez papier.



Koniecznie chciałam pójść jeden krok dalej i oprócz pikowania dodać aplikacje na jasnych kwadratach. 

Przejrzałam wszystko co na temat aplikacji napisały i pokazały dziewczyny.  Najbardziej popularny sposób - przyszywanie wycietych elementów tzw ściegiem satynowym niestety mnie przerósł, co dobrze widać na załączonym obrazku. 

Patchwork to łaty i pewna nonszalancja w ich łączeniu. Być może jest to technika nie dla mnie, bo jestem dokładna i  chciałabym aby łaty też były perfekcyjne. Gdy mnie coś nie zadawala pruje i poprawiam bez końca. Skończyło się na tym, że wypruwałam całe elementy z naszytą aplikacją i wstawiałam nowe.

 Dlatego zdecydowałam się na inny sposób. Trochę bardziej praco- i czasochłonny. 
Trzy warstwy spięte razem: od góry wzór odrysowany na pergaminie, potem materiał tworzący spód aplikacji, na końcu materiał wierzchni prawą strona do góry.




Przyszycie odwróconych, przeprasowanych i przyszpilonych serduszek do kołderki było juz bajecznie proste.

 Dookoła różowa lamówka i gotowe!


 Tak wygląda z lewej strony.

Misiowi się chyba podoba
i mnie też!

niedziela, 9 czerwca 2013

Poduszka do kompletu - patchwork


Złapał mnie jakiś wirus, odebrało mi głos, a do tego za oknem kolejna burza. 

Aby sobie poprawic humor zrobiłam mojej narzucie poduszkę. Zostało mi jeszcze kilka skrawków materiału, a poza tym chciałam koniecznie poćwiczyć pikowanie bardziej skomplikowanych wzorów.

Po zszyciu wszystkich kawałkow materiału i skanapkowaniu całości wymyśliłam sobie, że przepikuje niebieskie kwadraty we wzór serduszka.
Nie wiem czy to jest profesjonalny sposób, ale odrysowałam po prostu wzór na papierze i przypiełam go szpilkami do trzech warstw.

Przepikowałam razem z papierem
 który potem po prostu oderwałam.
 Z efektu jestem bardzo zadowolona.

 Po zszyciu z pleckami poduszka wygląda tak.

 A po napełnieniu jeszcze ładniej.
Ech, powinnam była zacząć od takiej małej formy, zanim zabrałam sie za narzutę... 


poniedziałek, 27 maja 2013

zauroczenie i moje zmagania z patchworkiem


Zaczęło się od całkiem przypadkowego rzucenia okiem na blog Joanny i jej niebieściutki patchwork. 
Czegoś takiego potrzebowałam do nowego pokoju-pracowni!!

I.. porwałam się na tę robote mając o niej naprawde niewielkie pojęcie i bardzo mało doświadczenia w szyciu. Jakieś małe formy, poszewki, sukienka dla lalek etc.

Materiały zbierałam jednak od dawna, z myślą że kiedyś może się przydadzą. Do mojej narzuty zakupiłam właściwie tylko ocieplinę, reszta to materiały z odzysku.


Najwięcej problemów sprawiło mi krojenie równych kwadratów. Dopiero w trakcie roboty wyczytałam, że trzeba miec do tego celu specjalną matę i nóż. Oczywiście udało mi się to również za pomocą linijki i zwykłych nożyczek, ale teraz wiem dlaczego zajęło mi to tyyyyyle czasu. 
No nic, juz sobie zamówiłam "zestaw początkowy dla patchworkarki" bo bardzo mnie to wciagnęło.





Aby podkreślić "secondhandowość" narzuty wszyłam nawet fragment dziewczęcej sukienki z kieszonką. Jest miejsce na pilota do radia, którego słucham podczas szycia.

Joanna pisze ile godzin szyła swoją narzutę. Ja potrzebowałam niestety dużo więcej czasu. Wynikało to pewnie z mojego braku doświadczenia. Nie ustrzegłam sie tez przed pruciem. Przede wszystkim niezbyt dokładnie skanapkowałam trzy warstwy i spodnia tkanina trochę sie pofalowała. Prucie przepikowanej narzuty to był dopiero horror. Dokształciłam sie trochę tutaj i pikowałam jeszcze raz. Przepikowałam najpierw wzdłuż pasów, po łączeniach tkanin, a dopiero potem skośnie.

Szyłam mój patchwork przez tydzień, po 8-9 godzin dziennie i jestem bardzo zmęczona. Ma on wiele niedociągnięć, ale jestem z siebie dumna, że jednak dałam radę.

sobota, 27 kwietnia 2013

Pani Róża

 Przedstawiam Wam Panią Różę. Zajmowałam się nią przez ostatnie dwa miesiące.
 Kiedyś wyglądała tak.  Styropianowy korpus obciągnięty czarną koszulką. Dwie ucięte nogi i wstydliwie chowane wypukłości.
 Za pomocą kilku warstw miękkiego papieru toaletowego zmieniłam jej nieco kształty, trochę ją powiększyłam (pierwotnie miała rozmiar 38). Na to kilka warstw gazet.
 Myślałam, by zostawić ją taką gazetową, ale doszłam do wniosku, że w moim pokoju lepiej będzie się prezentowała na kolorowo.
 I jest cała w różach.

 Pokryta kilkoma warstwami lakieru
 wysychała na balkonie.
A teraz jest ozdobą pokoju.

wtorek, 5 lutego 2013

dla Li i Lu






Zrobiłam brata dla istniejącego już misia, który mieszka u małych dziewczynek. Niestety brat jest mało podobny. 
 
 
To najwiekszy problem robótkowy, kiedy robi się coś "z głowy" a nie według schematu. Znają to wszystkie dziewiarki. Nie ma dwóch identycznych zwierzątek, a nawet dwóch takich samych nóg czy rąk ;)
Miś dostał na drogę sweterek i czapkę - mam nadzieję że dotrze zdrowy mimo zimowej pogody