udziergałam poncho.
Tak naprawdę chciałam za wszelka cenę pozbyć się dużej ilości bawełny mississippi, która kiedys kupiłam bez konkretnego celu.
Zużyłam na nie 12 motków a 50g.
Przód.
Chyba będę musiała go jednak jeszcze poprawić, tzn skrócić, bo dekolt wyszedł zbyt głęboki.
A tak wyglada z tyłu.
Przypomniałam sobie też z dawnych czasów wzór ażurowy w paprocie. Zrobiłam nawet próbkę z samary, ale myślę że lepiej będzie wyglądała z cieńszej nitki np. Kid Mohairu, który właśnie zamówiłam w e-dziewarce.
Tym razem będzie to chyba chusta, a może szal?
5 komentarze:
- chrupka77 pisze...
- Przepiękne to poncho :)Uwielbiam je nosić
- 19 kwietnia 2010 07:01
- kass pisze...
- Mirabbelko masz dużo tych wolnych chwil, albo jesteś tytanem pracy, ja się z kamizelką nie mogę uporać od jesieni...a poncho piekne!!!
- 21 kwietnia 2010 06:57
- PaniCzortowa pisze...
- Szkoda, że mnie babcia w odpowiednim czasie nie nauczyła szydełkować.Śliczne poncho:)
- 11 maja 2010 14:14
- Kasia pisze...
- Poncho doskonałe.Czy mozesz zdradzić wymiary prostokątów?
- 13 maja 2010 23:13
- moniazo pisze...
- dawno, dawno temu.... jak byłam młoda i nie taka głupia jak teraz, też dziergałam takie cudeńka. Druty, szydełko, igła z nitką, makrama, co tam kto wymyślił w tym temacie, to ja owszem i w dużych ilościach. A teraz... Szkoda gadać. Nawet nie wiem gdzie druty podziałam (szydełko jest w kuchni koło piekarnika w celu sprawdzania czy ciasto się upiekło :)) A ten wzorek paprocie, to sama słodycz i wspomnienie dzieciństwa. Moja nieżyjąca babcia, która nauczyła mnie dziergać jak miała 3 latka (wiem wiem, nikt w to nie wierzy) robiła mnie i wszystkim swoim wnuczkom, właśnie tym wzorkiem spódniczki, sukieneczki, pelerynki, sweterki, czapeczki - wszystko. Wyglądałyśmy jak małe królewny :) Jakaś dobra strona? - dobrze że mam czas jeszcze książki czytać :) pozdrawiam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz